APELACIONI SUD - RZ Donete Odluke

Arhiva

21.03.2023.

Donete odluke - ratni zločin mart 2023

21. mart 2023. godine
OSMAN OSMANOVIĆ

PRVOSTEPENA ODLUKA

Presudom Višeg suda u Beogradu, Odeljenje za ratne zločine, K Po2 1/20 od 18. marta 2022. godine okr. Osman Osmanović je zbog izvršenja, u saizvršilaštvu, krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142, stav 1. KZ SRJ osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 5 godina. Oštećeni su radi ostvarivanja svojih imovinsko-pravnih zahteva upućeni na parnični postupak.

PODNOSIOCI ŽALBE

Tužilac za ratne zločine i branilac okrivljenog.

DRUGOSTEPENA ODLUKA

Odeljenje za ratne zločine Apelacionog suda u Beogradu, nakon održanog pretresa, dana 26. januara 2023. godine donelo je presudu Kž1 Po2 2/22 kojom je preinačilo prvostepenu presudu i okr. Osmana Osmanovića zbog izvršenja, u saizvršilaštvu, krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. KZ SRJ osudilo na kaznu zatvora u trajanju od 3 godine i 6 meseci, te je okrivljeni oslobođen od optužbe da je izvršio, u saizvršilaštvu, krivično delo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika iz člana 144. KZ SRJ. Oštećeni su radi ostvarivanja svojih imovinsko-pravnih zahteva upućeni na parnični postupak.

Okrivljeni Osman Osmanović je oglašen krivim što je tokom maja i juna meseca 1992. godine, u naselju Gornji Rahić i u improvizovanom logoru „Rasadnik“, na lokalitetu „Okrajci“, u Gornjem Rahiću, opština Brčko, Republika Bosna i Hercegovina, kao pripadnik bezbednosnih struktura hrvatsko-muslimanske strane u oružanom sukobu, u svojstvu inspektora MUP BiH, Centra službi bezbednosti Tuzla, stanica javne bezbednosti Brčko – Gornji Rahić, kršeći pravila međunarodnog prava za vreme oružanog sukoba koji je na tom području postojao, a nije imao karakter međunarodnog sukoba, između hrvatskih i muslimanskih oružanih formacija, sa jedne strane, i srpskih oružanih formacija, s druge strane, nečovečno postupao, primenjivao mere zastrašivanja, mučio, nanosio velike patnje i povrede telesnog integriteta i zdravlja prema civilu srpske nacionalnosti M.R. koji nije pripadao ni jednoj oružanoj formaciji, niti je uzeo učešće u neprijateljstvima u oružanom sukobu zaraćenih strana.

Takođe, optužnicom Tužioca za ratne zločine okr .Osmanu Osmanoviću je stavljeno na teret i da je tokom maja i juna meseca 1992. godine, u naselju Gornji Rahić i u improvizovanom logoru „Rasadnik“, na lokalitetu „Okrajci“, u Gornjem Rahiću, opština Brčko, Republika Bosna i Hercegovina, kao pripadnik bezbednosnih struktura hrvatsko-muslimanske strane u oružanom sukobu, u svojstvu jednog od glavnog islednika u logoru, kršeći pravila međunarodnog prava za vreme oružanog sukoba koji je na tom području postojao, a nije imao karakter međunarodnog sukoba, između hrvatskih i muslimanskih oružanih formacija, sa jedne strane, i srpskih oružanih formacija, s druge strane, zajedno sa drugim pripadnicima iste strane u sukobu, u odnosu na pripadnika neprijateljskih oružanih snaga koji je lišen slobode, prema kome se mora postupati u svakoj prilici čovečno, bez ikakve nepovoljne diskriminacije zasnovane na njegovoj etničkoj pripadnosti, nečovečno postupao, te vršio nasilje nad njegovim zdravljem, fizičkim i mentalnim blagostanjem.

Prema oceni Apelacionog suda, u osuđujućem delu, tokom ovog krivičnog postupka, u odnosu na nečovečno postupanje okr. Osmana Osmanovića, izvedeni su dokazi koji zadovoljavaju standard dokazivanja van razumne sumnje, odnosno postojanja niza na nesumnjiv način utvrđenih činjenica koje potkrepljuju tvrdnju optužbe, u pogledu krivično-pravnih radnji okrivljenog u odnosu na oštećenog, sada pok. M.R. Naime, kao radnje izvršenja krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva radnje okrivljenog imaju sve elemente kršenja međunarodnog humanitarnog prava u vidu ozbiljnog nasrtaja na telesni integritet i ljudsko dostojanstvo, te nanošenja velikih duševnih patnji i povrede telesnog integriteta i zdravlja prema civilu. U konkretnom slučaju, izvedenim dokazima u toku postupka je utvrđeno da je zbog postojećeg oružanog sukoba okrivljeni učestvovao u ispitivanju oštećenog M.R. i lica srpske nacionalosti iz Brčkog, pri čemu je nad oštećenim, zajedno sa drugim licima vršio inuđivanje izjava na okolnosti rasporeda srpskih oružanih snaga i naoružanja kojim raspolaže srpska strana u sukobu, nanošenjem povreda telesnog integriteta, zastrašivanjem i naročito uvredljivim i ponižavajućim postupanjem.

Apelacioni sud je delimično usvojio žalbe branioca okrivljenog za radnje izvršene na štetu oštećenog R.S, te je iste izostavio iz činjeničnog opisa, nalazeći da su radnje koje se odnose na ovog okrivljenog nedovoljno dokazane.

U odnosu na oštećenog V. T. Apelacioni sud je našao da radnje okrivljenog nisu dostigle miminalni nivo okrutnog postupanja da bi predstavljale nečovečno postupanje, te takvim radnjama okrivljeni nije prekršio pravila međunarodnog humanitarnog prava, iz kog razloga je Apelacioni sud u tom delu preinačio prvostepenu presudu i okrivljenog oslobodio od optužbe da je izvršio krivično delo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika.

detaljnije

26.01.2023.

Donete odluke - ratni zločin januar 2023

26. januara 2023. godine
HUSEIN MUJANOVIĆ

PRVOSTEPENA ODLUKA

Presudom Višeg suda u Beogradu, Odeljenje za ratne zločine, K Po2 3/21 od 9. maja 2022. godine okr. Husein Mujanović je zbog izvršenja krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142, stav 1. KZ SRJ osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 10 godina. Oštećeni su radi ostvarivanja svojih imovinsko-pravnih zahteva upućeni na parnicu.

PODNOSIOCI ŽALBE

Tužilac za ratne zločine, okrivljeni i njihovi branioci.

DRUGOSTEPENA ODLUKA

Odeljenje za ratne zločine Apelacionog suda u Beogradu, nakon održane sednice veća, donelo je 22. decembra 2022. godine presudu Kž1 Po2 3/22 kojom je, delimičnim usvajanjem žalbi okrivljenog i njegovih branilaca, preinačilo prvostepenu presudu i okr. Huseina Mujanovića zbog izvršenja krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142, stav 1. KZ SRJ osudilo na kaznu zatvora u trajanju od 4 godine i 6 meseci. Oštećeni su radi ostvarivanja svojih imovinsko-pravnih zahteva upućeni na parnicu.

Okrivljeni Husein Mujanović je oglašen krivim što je u vremenskom periodu od 8. jula do 15. oktobra 1992. godine, za vreme nemeđunarodnog oružanog sukoba, koji se vodio na teritoriji Republike Bosne i Hercegovine, između vojske Republike Srpske i armije BiH, kao pripadnik oružanih snaga armije BiH, i to kao upravnik vojničkog pritvora oružanih snaga armije BiH – Ilidža, u Hrasnici, kršeći pravila Ženevske konvencije o zaštiti građanskih lica za vreme rata, Dopunskog protokola uz Ženevsku konvenciju od 12. avgusta 1949. godine o zaštiti žrtava nemeđunarodnog oružanog sukoba, prema zatvorenim civilima, nečovečno postupao i nanosio im velike duševne patnje, tako što im nije obezbedio minimalne životne uslove, držeći ih zatvorene u garažama koje su pregrađene tako da su od jedne garaže pravljene dve ćelije, bez prozora, ležajeva i drugog inventara, a u kojima su zatvoreni civili spavali na betonu, bez pokrivača, nisu imali toalet, već su nuždu morali da vrše u jednu limenu kantu, nisu imali slavinu sa tekućom vodom, a dnevno su dobijali samo jednu flašu vode po zatvorskoj ćeliji, dok su za jelo dnevno dobijali minimalne količine hrane, jedan ili najviše dva obroka, koji se sastojao od 12 ili 13 kašika tečnosti i krišku hleba po osobi, zbog čega su sve vreme bili gladni i žedni, pri čemu im nije pružio ni osnovnu zdravstvenu zaštitu.

Po nalaženju Apelacionog suda, sadržajna, suštinska i uporedna analiza dokaza izvedenih tokom ovog postupka dovodi do nesumnjivog zaključka da je van razumne sumnje dokazano da je okrivljeni, u vremenskom periodu od 8. jula do 15. oktobra 1992. godine bio upravnik vojničkog pritvora u Hrasnici, te da je prema pritvorenim civilima nečovečno postupao jer im nije obezbedio elementarne životne uslove.

Prilikom donošenja odluke o krivičnoj sankciji Apelacioni sud je od olakšavajućih okolnosti na strani okrivljenog imao u vidu da se radi o porodičnom čoveku koji do sada nije osuđivan, dok je od otežavajućih okolnosti cenio okolnosti pod kojima je krivično delo izvršeno, da je svojim ranijim uspešnim radnim iskustvom na istim poslovima trebalo da nadoknadi objektivne poteškoće u redovnom funkcionisanju pritvora, te i nastale posledice u vidu broja civila kojima su nanete velike duševne patnje, pa ga je osudio na kaznu zatvora u trajanju od 4 godine i 6 meseci, nalazeći da je ovako izrečena kazna srazmerna težini izvršenog krivičnog dela i stepenu krivične odgovornosti okrivljenog.

Apelacioni sud je, delimičnim usvajanjem žalbi okrivljenog i njegovih branilaca, izostavio iz činjeničnog opisa optužnice protivzakonito zatvaranje nalazeći da u konkretnom slučaju nema dokaza da je okrivljeni, u inkriminisanom periodu, kao upravnik vojničkog pritvora u Hrasnici preduzeo radnju protivpravnog zatvaranja oko 30 srpskih civila. Takođe, Apelacioni sud je našao i da dokazima izvedenim tokom ovog krivičnog postupka nije se moglo nesumnjivo zaključiti ni da je okrivljeni izdao naredbu da se zatvorenici prebijaju i muče, te da je naneo povrede telesnog integriteta oštećenima M. V. i S. P.

detaljnije