APELACIONI SUD - Pregled sudske prakse Apelacionog suda u Beogradu

26.05.2010.

Gž 4442/10

REPUBLIKA SRBIJA
APELACIONI SUD U BEOGRADU
Gž 4442/10
Dana 26.05.2010. godine
B E O G R A D

U IME NARODA

APELACIONI SUD U BEOGRADU, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Ivana Negića i Aleksandre Đorđević, članova veća, u parnici tužioca AA iz __, čiji je punomoćnik AB, advokat iz __, protiv tuženih OPŠTINE BOR, koju zastupa Opštinsko javno pravobranilaštvo i JKP „BB“ iz __, radi naknade štete, odlučujući o žalbi tužene Opštine Bor, izjavljenoj protiv presude Opštinskog suda u Boru P-1278/08 od 03.06.2009. godine, u sednici veća održanoj dana 26.05.2010.godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE KAO NEOSNOVANA žalba tužene Opštine Bor i POTVRĐUJE presuda Opštinskog suda u Boru P-1278/08 od 03.06.2009. godine, u delu stava prvog izreke kojim je ovaj tuženi obavezan da, solidarno sa tuženim JKP „BB“ iz __, na ime naknade nematerijalne štete isplati tužiocu za fizičke bolove iznos od 80.000,00 dinara i za strah iznos od 120.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na ove iznose od 03.06.2009. godine do isplate, kao i u stavu drugom izreke.

PREINAČUJE SE presuda Opštinskog suda u Boru P-1278/08 od 03.06.2009. godine, u preostalom delu stava prvog izreke, tako što se odbija kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se tužena Opština Bor obaveže da, solidarno sa tuženim JKP „BB“ iz __, na ime naknade nematerijalne štete isplati za fizičke bolove iznos od još 20.000,00 dinara i za strah iznos od još 130.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na ove iznose od 03.06.2009. godine do isplate.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Opštinskog suda u Boru P-1278/08 od 03.06.2009. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužioca AA iz __ i tuženi Opština Bor i JKP „BB“ iz __ solidarno obavezani da tužiocu, na ime naknade nematerijalne štete nastale usled ujeda psa lutalice, isplate 250.000,00 dinara za pretrpljeni strah i 100.000,00 dinara za pretrpljene fizičke bolove sa zakonskom zateznom kamatom na ove iznose počev od 03.06.2009. godine do konačne isplate, u roku od 15 dana pod pretnjom izvršenja. Stavom drugim izreke, obavezani su tuženi da tužiocu solidarno naknade troškove postupka u iznosu od 64.831,00 dinara u roku od 15 dana, pod pretnjom izvršenja.

Protiv navedene presude, žalbu je blagovremeno izjavila samo tužena Opština Bor, zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Tužilac je dao odgovor na žalbu tužene Opštine Bor.

Ispitujući pravilnost pobijane presude, u smislu člana 372 ZPP-a, Apelacioni sud je našao da je žalba delimično osnovana.

U provedenom postupku nisu počinjene bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 361 stav 2 tačke 1, 2, 5, 7 i 9 ZPP-a, na koje Apelacioni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužioca je 04.05.2008. godine na ulici u Boru ugrizao pas lutalica, zbog čega mu je ukazana neophodna medicinska pomoć. Tom prilikom tužilac je zadobio laku telesnu povredu u predelu lista desne noge. Trpeo je fizičke bolove jakog intenziteta u trajanju od 2 dana, srednjeg intenziteta 7 dana i slabog intenziteta 14 dana. Tužilac je trpeo i strah jakog intenziteta od par dana, dok je osećao jake bolove i bio pod afektom preživljenog stresa, i srednjeg intenziteta nedelju dana. Strah slabog intenziteta postoji i sada, jer se dešava da tužilac ima noćne more u kojima sanja pse lutalice, zazire od njih i nosi štap kako bi se odbranio. Ovaj strah može potrajati i u budućnosti, pri čemu njegovu dužinu nije moguće predvideti.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno je postupio prvostepeni sud kada je obavezao tuženu Opštinu Bor da, solidarno sa tuženim JKP „BB“ iz Bora, tužiocu nadoknadi nematerijalnu štetu na ime fizičkih bolova i straha.

Tužena opština je odgovorna za štetu koju pričine psi lutalice na njenoj teritoriji jer je njena zakonska obaveza da, u smislu člana 46 stav 1 tačka 1 Zakona o veterinarstvu („Službeni glasnik Republike Srbije“ broj 91/05), na svojoj teritoriji organizuje zoohigijensku službu koja, između ostalog, obavlja poslove hvatanja i zbrinjavanja napuštenih životinja u prihvatilišta za životinje. Odgovornost tužene opštine za štetu koju na njenoj teritoriji pričine psi lutalice je odgovornost u vezi sa vršenjem poslova od opšteg interesa, što proizilazi i iz odredbi članova 2, 3 i 20 tačka 5 Zakona o lokalnoj samoupravi („Službeni glasnik Republike Srbije broj 129/07), odnosno člana 2 Zakona o komunalnim delatnostima („Službeni glasnik Republike Srbije) broj 16/97 i 42/98). Tužilac ima pravo na naknadu nematerijalne štete na osnovu člana 200 Zakona o obligacionim odnosima, jer intenzitet i dužina trajanja fizičkih bolova i straha opravdava dosuđivanje pravične novčane naknade. Imajući u vidu značaj povređenog dobra i sve okolnosti konkretnog slučaja, a naročito intenzitet i dužinu trajanja fizičkih bolova i straha, a vodeći računa i o cilju kome tražena naknada služi, ovaj sud je našao da pravična novčana naknada za fizičke bolove iznosi 80.000,00 dinara, a za strah 120.000,00 dinara.

Tuženi u ovoj pravnoj stvari su solidarni dužnici. Predmet obaveze solidarnih dužnika je deljiv jer: svaki može dugovati sa drugim rokom ispunjenja, pod drugim uslovima i sa različitim odstupanjima (član 414 stav 2 Zakona o obligacionim odnosima); poravnanje koje zaključi jedan solidarni dužnik nema dejstva prema ostalim solidarnim dužnicima, iako mu i oni mogu pristupiti (član 418 Zakona o obligacionim odnosima); docnja ili priznanje duga jednog solidarnog dužnika nema dejstva prema ostalim solidarnim dužnicima (član 421 Zakona o obligacionim odnosima); zastoj ili prekid zastarevanja i odricanje od zastarelosti ne deluje prema ostalim solidarnim dužnicima (član 422 Zakona o obligacionim odnosima). Kako je zbog ovoga mogućno da se spor prema svakom od tuženih različito reši, oni nisu jedinstveni, već obični suparničari. S toga je svaki od njih u parnici samostalna stranka, tako da radnje ili propuštanja jednog ne koriste niti štete drugim suparničarima. S obzirom da tuženo JKP „BB“ nije podnelo žalbu, prvostepena presuda prema njemu ostaje nepromenjena pošto se dejstvo žalbe koju je podnela tužena Opština Bor na njega ne proteže. Zato je tuženo JKP „BB“ i ostalo u obavezi da tužiocu isplati dosuđeni novčani iznos naknade za fizičke bolove od 100.000,00 dinara i za strah od 250.000,00 dinara. Pri ovakvom stanju stvari, oba tužena duguju solidarno iznos od 80.000,00 dinara za fizičke bolove i iznos od 120.000,00 dinara za strah, dok tuženo JKP „BB“ duguje samostalno razliku do 100.000,00 dinara za fizičke bolove, odnosno do 250.000,00 dinara za strah.

Žalbenim navodima tužene Opštine Bor da je neuropsihijatrijsko veštačenje obavljeno površno, po sećanju ispitanika, zbog čega je nalaz i mišljenje sudskih veštaka unificiran, tipski i liči na druge nalaze sačinjene u istovrsnim sporovima, odnosno da je prvostepena presuda doneta na osnovu nedokazanih i neistinitih činjenica kako je tužiocu data vakcina protiv besnila i da tužiočeva oboljenja koja su postojala pre povređivanja nisu releventna za odluku u ovom sporu, po nalaženju ovog suda neosnovano se osporava pravilnost pobijane presude sa razloga pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.

Stranka koja prigovara nalazu veštaka dužna je da iznese određene, konkretne primedbe. Nije dovoljno kada se nalazu veštaka prigovara uopšteno. Navod tužene sa ročišta za glavnu raspravu od 03.06.2009. godine da generalno prigovara nalazima veštaka, da su veštačenja tipskog karaktera i nalik jedna na drugo kod šteta nanetih ujedom pasa lutalica koje tužena ponavlja i u žalbi nije dovoljan, jer se time ne dokazuje niti iznosi zbog čega tužena smatra da je reč o tipskom i unificiranom nalazu. Okolnosti da li je tužiocu pružena odgovarajuća medicinska zaštita protiv besnila ili ne, nisu uticale na intenzitet i dužinu trajanja fizičkih bolova i straha, niti su već postojeća oboljenja bila odlučujuća kod utvrđivanja prava na naknadu i visinu iste.

Intenzitet i dužina trajanja straha, bez obzira što se radi o lakoj telesnoj povredi i tužiocu koji je starija osoba (rođen 1946. godine), opravdava dosuđivanje pravične novčane naknade u cilju zadovoljenja, pružanja satisfakcije oštećenom. Zbog toga se izjavljenom žalbom neosnovano osporava pravilnost prvostepene presude zbog pogrešne primene materijalnog prava, osim u pogledu njene visine, u kom delu je žalba tužene Opštine Bor usvojena i u odnosu na nju, pobijana presuda preinačena dosuđivanjem niže novčane naknade i odbijanjem zahteva za razliku do 100.000,00 dinara, odnosno 250.000,00 dinara u odnosu na žalioca kao solidarnog dužnika.

Odluka o troškovima postupka je potvrđena jer je doneta pravilnom primenom odredbi članova 149, 150 i 156 stav 3 ZPP-a.

Sa svega navedenog, na osnovu člana 375 i 380 tačka 4 ZPP-a, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća-sudija
Branislav Bosiljković s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnica
Svetlana Antić